Het voordeel als je met acties als een maand zonder plastiek bezig bent, is ook dat je meer op al het plastiek begint te letten, hoe meer je je ergert aan al het afval en zelfs aan je eigen koopgedrag.
Of ik nu wil of niet, ik betrap me er op dat ik toch kind ben van deze consumptiemaatschappij. We worden allemaal beïnvloed door reclame of door mensen om ons heen. En als we dat niet willen, moeten we thuis blijven zonder media en ons opsluiten ver van de bewoonde wereld. Maar ook dat lukt niet, want we moeten allemaal wel eens naar de winkel en onder de mensen komen.
Enfin, dat terzijde, heb ik een aantal manieren gezien waardoor plastiek en afval in de natuur komt. Soms is het bewust: mensen die hun afval gewoon op straat gooien en soms onbewust: omverwaaien van vuilnisbakken, bouwafval dat wegwaait, verpakkingen die wegwaaien, …
Onlangs schaamde ik mij toch diep toen ik mij aan de achterzijde van een grootwarenhuis bevond en ik overal afval zag in de terreinen ernaast. Zonder twijfel afkomstig van het grootwarenhuis. Duidelijk een teken dat het niemand wat kan schelen en dat zie je overal. De beek die ik elke dag passeer en die op sommige plaatsen droog stond -> Door het lage waterpeil zag je dat er fietsbanden inlagen.
Ik betrap mij er op dat ik soms denk, als iemand anders het niet opraapt, waarom ik dan wel? Er zijn mensen die betaald worden om dit op te rapen. Maar als je dan de dieren ziet die tussen het vuil aan het zoeken zijn voor een beetje eten, bedenk ik mij -> zij hebben er ook niet om gevraagd maar zijn de eerste en grootste slachtoffers. Ik wil hier echt iets aan doen. Dus als ik elke dag op de heen en terugweg een stukje afval opraapt en iedereen zou dat doen, dan ligt er op den duur geen afval meer?
Klinkt heel naïef niet?
Maar toch ga ik er voor. Tegen de wind in varend op zoek naar een plaatsje waar ik de wind in de zeilen krijg.
jul 26
