Mensen die mij vertellen dat ze overwegen om hun auto weg te doen, dat ze hun boterhammetjes meegebracht hebben in een brooddoos en met eigengekweekte scheuten, het werk die de werkgevers als beloning voor het halen van een doel een drinkbus cadeau geeft, het werk dat zich engageert om mee te doen aan CAR FREE DAY op 17 september, mensen die vriendelijk goede dag zeggen als je ze voorbijfietst, hun hond bij zich roepen en dan eens lachen, een bejaarde vrouw die de eenden eten geeft, een eend die plots opvliegt en rakelings boven je hoofd vliegt, thuiskomen en de enthousiaste gesprekken van je kinderen horen, de beken die weer gevuld zijn met water, de spreeuwen die op een bovengrondse elektriciteitsdraad zitten, de kat die langs de kant van het landwegeltje zit te kijken naar de voorbijfietsende mensen (en natuurlijk ook naar heel veel andere dingen die haar nog meer interesseren), mensen die proberen een oud huis te renoveren met natuurlijke, ecologische materialen, …
Daar wordt ik nu blij van. Dit zijn allemaal kleine, kosteloze, ecologische geschenkjes waar ik meer en meer van geniet. En weet je, ze verliezen hun waarde niet 🙂 Er begint iets positiefs te leven in de wereld, iets dat energie geeft, iets dat ik minder zag toen ik met de auto reed, toen alles snel moest gaan, ik veel stress had door de rush, aandacht op de weg, ondertussen kinderen die je vanalles vragen en een ander oor op de radio gericht. Minstens 2 keer per dag krijg ik half uurtje tijd voor mezelf: tijd om te ontstressen, te genieten van wat rondom mij gebeurt en dat zonder dat iemand mijn aandacht vraagt.
Ook dit is start-to-eco: terug in contact komen met mensen, genieten van de kleine dingen, onthaasten, …
zie ook www.carfreeday.be
sep 04