Zaterdagavond, ik neem al mijn spulletjes bij mekaar die ik nodig heb voor mijn gidsbeurt, stap de wagen in en rijd naar de locatie van het gebeuren. Nacht van de vleermuis. Een ideaal moment om mensen kennis te laten maken met een prachtig diertje in de natuur. Ik ben super enthousiast, want ik mag de gezinnen met kinderen gidsen. Even kijken hoeveel toeschouwers er zijn. Vermits ik de laatste groep heb, zijn er naar schatting zo’n 40 à 50-tal toeschouwers zowel groot als klein tesamen.
Als ik vraag wie er iets wil doen, heb ik in eerste instantie 1 enthousiasteling. Altijd zit er wel een haante de voorste bij. Maar bij de volgende vragen, moet ik meer en meer moeite doen om er eentje uit te kiezen die nog niet aan bod geweest is.
Stilaan komt de groep los. Er wordt eens gelachen, er worden vragen gesteld, spelletjes gespeeld. Jammer genoeg horen en zien we weinig van de vleermuizen, maar toch komen kinderen mij vertellen dat ze het superleuk vinden. Een van de kinderen geeft mij spontaan een hand terwijl ik aan het wandelen ben om me vragen te stellen. Op het einde van de wandeling krijg ik applaus. Kinderen komen mij een knuffel geven, mij bedanken, zeggen dat ze veel geleerd hebben. Ook de volwassenen bedanken mij. Dit geeft mij zo’n fantastisch gevoel. Wetende dat je mensen hebt kunnen boeien, je passie hebt kunnen doorgeven en misschien zelfs een zaadje hebt kunnen planten voor meer interesse in de natuur. Want daar begint het allemaal bij. Wie leert over de natuur, begint hem beter en beter te begrijpen en krijgt meer en meer connectie met alles wat er rondom hem of haar leeft en dit is het begin van meer respect voor de natuur en hopelijk voor een betere wereld. Op deze manier help ik weer meebouwen aan een toekomst voor morgen.
aug 26
