Nog voor ik vertok, kon ik niet laten om de pracht in mijn tuin te vereeuwigen, zodat ook jullie mee kunnen genieten. En nadien ben ik vertrokken. Voorzichtig, want de wegen en fietspaden lagen er glad bij. Brrrr, wat was dat koud. Onderweg reed ik een vuilniswagen voorbij. De vuilnismannen waren ondanks het koude weer grapjes met elkaar aan het maken en aan het lachen. Ik werd er spontaan vrolijk van. Een paar km verder waren de mensen van de plantsoendienst onkruid aan hetverwijderen. Goh, wat krijg ik respect voor deze mensen die allemaal in de koude moeten werken. Even verder zie ik dat deze keer geen nijlganzen meer opstijgen, maar dat het meeuwen zijn. Zouden de nijlganzen dan toch naar het zuiden verhuisd zijn?
Op het werk aangekomen, merk ik dat mijn kledij toch wel beter kan: koude benen en voeten. Morgen zullen het wandelschoenen en een extra kousebroek of legging worden 🙂
’s Avonds om 6u dan naar huis gefietst. Mijn sjaal tot over mijn oren en een deel van mijn gezicht bedekt en daarbij ook nog een muts op mijn hoofd, het leek wel alsof ik klaar was om een bank te overvallen 🙂 Maar het hielp me toch om de meeste kou te doorstaan. Thuisgekomen, mijn gezicht vol rode plekken van de koude, heb ik mijn gezicht ingesmeerd met amandelcrème van weleda voor de gevoelige huid. Ik ben niet echt voor al dat smeren, maar als het in noodgevallen dan toch nodig is, kies ik het liefst voor natuurlijke, biologische producten zonder toevoegmiddelen.
Ziezo, mijn sportprestatie voor vandaag zit er ook weer op en straks, zal ik goed kunnen slapen in mijn warme 😉 bedje.
