Een zonnige ochtend

Als ik iemand op een afspraak 20 minuten van mijn woonplaats moet afzetten en een uur en een half nadien ophalen, dan vind ik het niet verantwoord om over en weer te rijden. Deze momenten gebruik ik daarentegen nuttig: van boodschappen doen in deze buurt, het lezen van een boek of genieten van de natuur. Dingen waar ik als fulltime werkende moeder zelden tijd voor heb.
En zo was er zaterdag nog eens zo’n dag. Gewapend met mijn vlinderboek slenterde ik naar het dichtstbijgelegen bankje. Zalig aan het water en in het zonnetje. Daar zat ik dan, ontdekkend wat vlinders nodig hebben om net op een bepaalde plaats te gaan wonen en wat de bedreigingen van hun leefomgeving zijn. Af en toe keek ik op, terwijl er ouders passeerden met fietsende kinderen, spelend met de kinderen, wielrenners, joggers, … Zoveel mensen die genoten van het prachtige moment, elk op zijn/haar eigen manier. Lang aan 1 stuk in wetenschappelijke boeken snuisteren is niet aan mij besteed, dus stond ik op om een nabijgelegen straatkant te bewonderen. Op het eerste zicht zag ik enkel bloemen en vroeg ik mij af waar de insecten waren. Maar naderbekeken bleek het vol leven te zitten: vlinders, kevers, bijen,… waarvan ik er verschillende nog nooit gezien had. Ik moest spontaan denken aan “Eric, of het klein insectenboek” van Godfried Bomans. Niet dat ik het ooit gelezen had, maar het concept waarbij de kleine Eric getransformeerd wordt tot een jongen ter grootte van een insect, kon ik me plots voorstellen. Wat als je zo groot zou worden als een insect? Wat je op het eerste zicht niet ziet, maar als je beter kijkt er wel is? Welke prachtige wereld zou er dan voor me opengaan?
Ik stapte terug naar het bankje om verder te lezen in mijn lectuur en mijn gedachten vlogen weer weg, me afvragend hoe de auteurs aan al die informatie gekomen zijn: van de invloed van het weer, de stand van rozetten, de samenstelling van de planten afhankelijk van de ondergrond en de hoeveelheid water, tot wat en waarom een bepaalde vlindersoort een bepaald gebied verkiest. Hiervoor moeten er uren “staren-naar-planten-en-vlinders” aan voorafgegaan zijn. Maar wat een rust moet dat brengen: kijken, observeren, bedenken, in de natuur, tot rust komen … In elk geval, de wandeling, de mijmeringen, hebben mij ontspannen en ik bedenk dat als ik meer tijd zou hebben, ik me meer in de natuur zou willen bevinden. En als ik zie welke waarde de natuur heeft: samenbrengen van vrienden, ouders en kinderen, ontspanning brengen, zorgen voor onze zuurstof, ons voedsel en zoveel meer. Daar wil ik toch mijn steentje aan bijdragen om dat te beschermen, zoveel als in mijn mogelijkheden ligt …
En als je even naar de foto’s kijkt, dan is dat niet wat ik mocht aanschouwen (ik had mijn fototoestel weer niet bij) maar dan zie je delen van mijn tuin alsook mijn gazon alvorens het gemaaid werd. Een klein beetje wilde natuur in mijn tuin.