Eindelijk is de regen daar. De natuur kreunt onder de droogte en onze waterreserves geraken stilaan uitgeput. Maar elk voordeel heeft zo zijn nadeel … Lees maar.
Ik was op tijd gestopt met werken om nog even langs de winkel te kunnen gaan en snel iets klaar te kunnen maken voor mijn kroost. En ja, shame on me, iets snel klaar maken was deze keer zoals bij veel mensen: Zakje wokgroentjes, zakje krielaardappeltjes en geitenkaasjes. Helemaal niet eco, maar ik troost mij met het feit dat ik mijn maaltijd aangevuld heb met een restje worteltjes van de dag ervoor. In elk geval, na een smakelijke maaltijd was het tijd om te vertrekken naar mijn afspraak. De voorbereiding van “de nacht van de duisternis”. Gelukkig was de regen net op tijd gaan liggen tegen de tijd dat we het bos introkken. Ik moet eerlijk toegeven dat ik het een heel avontuur vond. Zo in het donker in een bos. De wandelschoenen doorweekt tot op de sokken, maar de rust die over je komt is onvervangbaar. Daar kan ik nu van genieten, die ontspanning, die volledige rust die over je komt, het praten met de mensen en weten en beseffen hoe ik hier binnenkort weer een groep mensen mag begeleiden en deze keer door een donker bos, waarvan ik in het donker het pad maar 1 keer zal bewandeld hebben … ’t Is aan de durvers en avonturiers om met mij mee te trekken. Ik ben benieuwd wie er voldoende lef heeft.
sep 30
