Ik was op zoek naar enkele groene tafelkleedjes die ik volgend weekend wens te gebruiken. Dus dacht ik, start-to-eco eigenlijk moet je eens gaan kijken of er 2de hands niets moois te verkrijgen is. Dus ik met mijn fietsje naar de kringloopwinkel en oh, wat deed me dat deugd.
In tegenstelling tot wat je zou denken, waren er heel veel bezoekers. En enkel op mijn doel afgaan, dat was niet waarvoor ik gekomen was. Overal spulletjes, tafels stoelen, zetels, borden, speelgoed, boeken, kleren, …, elk met zijn eigen geschiedenis en met zijn eigen verhaal. Ik vroeg me af van wie deze voorwerpen geweest waren, hoe ze bij de voormalige eigenaar geraakt waren en waarom deze weggedaan waren. Een damen was geïnteresseerd in een waveboard en wou dit even uitproberen in de winkel. Een glimlach verscheen op mijn gezicht. Tussen de kleren hingen wel heel mooie examplaren, maar voor “net” een maatje smaller dan mezelf. Een mooi,klein berenbeeldje keek naar mij (ik verzamelde deze vroeger), ik keek naar de prijs 25 cent en liep verder. Enige overdenkingen later nam ik het toch mee om later af te rekenen aan de kassa. Beneden kwam ik een man tegen met zijn hond. Ik had hen al dikwijls zien wandelen op straat en vriendelijk goede dag gezegd. Ik gaf zijn hond een aaitje en aan de kassa deed een andere vrouw net hetzelfde. Blij verrast zei de man tegen de kassierster dat je dat toch niet veel meer ziet, mensen die lachen. Ik was blij, anderzijds een beetje teleurgesteld in de maatschappij, maar des te meer vastberaden om er iets aan te doen.
Ik wou betalen en schrok mij een ongeluk. Alles met een blauw etiketje was aan halve prijs 12 cent dus en omdat het dag van de klant was mocht je nog een gratis geschenkje kiezen. Het beeldje heeft dus een nieuwe eigenaar gevonden en ik heb de wereld een klein beetje mooier kunnen maken. En mijn tafelkleedjes, daar zal ik nog wel een oplossing voor vinden. Misschien wil iemand zijn of haar tafelkleed wel te bruikleen geven.
