Aan een rommelmarkt meedoen vergt voor een newbe toch behoorlijk wat inspanning. Het begint al met het sorteren van spullen: Wat is nog verkoopbaar om een rommelmarkt, wat mag weg en wat willen we toch nog houden? En dan het bedenken van een prijs. Iets waar ik niet bepaald goed in ben, want waar ik nog veel zou voor willen geven is misschien niet zoveel voor anderen waard. Van een vriendin had ik een zeil mogen lenen en van een andere vriendin stoeltjes. Zo hoefde ik niets te kopen en deden we al goed mee aan de deelcultuur.
Vandaag was dan “the day”. Samen met mijn kinderen op tijd vertrokken en een parkeerplaatsje gezocht – de verkoopswaren zelf waren gisteren al ingeladen. Spulletjes uit de auto, naar de verkoopsstand en terug om andere spullen te gaan halen. Alles mooi uitgestald met een prijskaartje er bij, maar al snel bleek dat ik nog niet dacht in 2-de handsprijzen.
Maar man, man, man, wat was het berekoud op ons plaatje in de schaduw ondaks het zonnige weer. Gelukkig kwamen er toch af en toe geïnteresseerde mensen kijken. Maar het bleek toch heel onvoorspelbaar; wat ik dacht dat zeker verkoopbaar was, bleef liggen en omgekeerd. Wat ik wou verkopen sloot waarschijnlijk te weinig aan bij het onderwerp van de rommelmarkt: baby-en kinderspullen. Misschien heb ik meer kans op een algemene rommelmarkt bij beter weer. In elk geval toch een ervaring rijker en enkele spullen armer.
En dat is start-to-eco leren met vallen en opstaan …
mrt 14
