Het is de titel van een boek van Jane Goodall, een Engelse dame die zich al jaren bezig houdt met het bestuderen van chimpansees en hun lot. Verbijsterd las ik haar levensverhaal, enerzijds jaloers op de tijd die ze alleen doorbracht in de jungle bij de chimpansees, anderzijds ook met veel bewondering over het lef dat ze daarvoor nodig had. Bij het lezen van het boek wordt het me nog maar eens duidelijk wat voor een invloed een individu kan hebben op zijn of haar omgeving.
Alhoewel het boek gepubliceerd is in 2000, is het brandend actueel. Ze heeft 4 redenen tot hoop voor de toekomst:
“- het menselijk brein
– het herstellingsvermogen van de natuur
– de energie en het enthousiasme die bestaan of die kunnen worden opgewekt bij jonge mensen over heel de wereld
– de ontembare menselijke geest”
(Voor mee uitleg over wat ze hiermee precies bedoelt, verwijs ik graag naar haar boek)
En wonderbaarlijk zien we nu net het derde punt in onze omgeving … De jeugd die over de hele wereld opkomt voor hun toekomst.
En dit geeft me inderdaad hoop voor de toekomst.
