Op tijd uit de veren en gepakt en gezakt met mijn grote tas en nieuwe groenten en fruittasjes, naar de groentenwinkel. En deze keer is het gelukt. Alles aangekocht zonder ook maar 1 niet herbruikbaar zakje mee te brengen -> Geen overtollige verpakking. Jammer genoeg vinden sommige van die fruittelers het nodig om op elk stuk fruit een etiketje te kleven. Alles mooi uit de tas gehaald en daarna de lege zakjes terug in de tas gedaan. Klaar voor de volgende boodschappenronde. Yeah, start-to-eco is back!
Daarna op het fietske naar het werk. Op zeker moment zie ik in de verte op een braakliggend stuk grond enkele pluisballetjes bewegen. Dichterbij gekomen lijken de balletjes snel en wanordelijk te bewegen parallel met de aarde. En dan zie ik het … daar zijn de eerste eendekuikens met hun moeder. 8 stuks maar liefst. Binnenkort zullen het er zeer zeker minder zijn, want zullen ze ten prooi gevallen zijn aan allerlei dieren: meeuwen, reigers, katten, egels, ratten, snoeken, eksters, kraaien, kauwen, … Maar ik geniet van het schouwspel van deze nestvlieders. Een deugddoende rit naar het werk, doet me herinneren wat ik de voorbije tijd gemist heb. Mijn boterhammetjes uit mijn brooddoos zijn belegd met een lekkere hummus ( -> niets te maken met aarde, maar alles met een vegetarisch beleg gemaakt van kikkererwten -> welke op hun beurt dan weer niets te maken hebben met kikkers … ) ’s Avonds lukt het mij niet om droog terug thuis te geraken, maar dat de tocht ook nu weer de moeite waard was, toonde mij de reiger die langs de kant van de beek stond en elegant wegvloog toen ik aan kwam fietsen. En om in de dieren wereld te blijven … ik was omgetoverd tot een echt waterhoentje …
mrt 31
