Nagenieten van een heerlijk moment

Zaterdagavond, ik neem al mijn spulletjes bij mekaar die ik nodig heb voor mijn gidsbeurt, stap de wagen in en rijd naar de locatie van het gebeuren. Nacht van de vleermuis. Een ideaal moment om mensen kennis te laten maken met een prachtig diertje in de natuur. Ik ben super enthousiast, want ik mag de gezinnen met kinderen gidsen. Even kijken hoeveel toeschouwers er zijn. Vermits ik de laatste groep heb, zijn er naar schatting zo’n 40 à 50-tal toeschouwers zowel groot als klein tesamen.
Als ik vraag wie er iets wil doen, heb ik in eerste instantie 1 enthousiasteling. Altijd zit er wel een haante de voorste bij. Maar bij de volgende vragen, moet ik meer en meer moeite doen om er eentje uit te kiezen die nog niet aan bod geweest is.
Stilaan komt de groep los. Er wordt eens gelachen, er worden vragen gesteld, spelletjes gespeeld. Jammer genoeg horen en zien we weinig van de vleermuizen, maar toch komen kinderen mij vertellen dat ze het superleuk vinden. Een van de kinderen geeft mij spontaan een hand terwijl ik aan het wandelen ben om me vragen te stellen. Op het einde van de wandeling krijg ik applaus. Kinderen komen mij een knuffel geven, mij bedanken, zeggen dat ze veel geleerd hebben. Ook de volwassenen bedanken mij. Dit geeft mij zo’n fantastisch gevoel. Wetende dat je mensen hebt kunnen boeien, je passie hebt kunnen doorgeven en misschien zelfs een zaadje hebt kunnen planten voor meer interesse in de natuur. Want daar begint het allemaal bij. Wie leert over de natuur, begint hem beter en beter te begrijpen en krijgt meer en meer connectie met alles wat er rondom hem of haar leeft en dit is het begin van meer respect voor de natuur en hopelijk voor een betere wereld. Op deze manier help ik weer meebouwen aan een toekomst voor morgen.

Share

Groen, groen grasje …

De regen vaagt misschien de herinnering weg aan het droge gras, maar niet wat ik waargenomen heb. Misschien hebben jullie het ook wel gezien?
Toen ik keek naar de verschillende wegbermen die ik voorbijreed, viel het mij op dat er ondanks de grote droogte toch nog vele bermen groen waren. Niet enkel het onkruid, maar ook het gras had nog een groene kleur, mede door de combinatie van onkruid en gras, als door de schaduw die onkruid het gras geeft. De gemaaide bermen echter, waren dor net zoals de gazons en alle plaatsen waar de planten onnatuurlijk kort werden gehouden.
Wist je dat niet enkel de zee en de bomen zorgen voor het opslaan van CO2, één van de broeikasgassen? Alle planten doen dat, maar enkel als ze groen zijn.
Zouden we dan niet beter pleiten bij de gemeentes en steden dat ze de bermen enkel maaien op plaatsen waar de begroeiing zorgt voor veiligheidsproblemen? Zo profiteren ook de bijen van de nectar onkruiden, wordt er meer CO2 opgenomen, bespaart de gemeente aan onderhoud van de bermen en kan er voor hetzelfde budget op andere plaatsen dan meer tijd besteed worden aan het manueel verwijderen van onkruid.
Share

Da lelijk onkruid …

Ik las laatst een reaktie over “da lelijk onkruid” in het gras. Momenteel is er van gras inderdaad niet veel sprake, maar de wilde kruiden houden inderdaad beter stand bij deze droogte. Ook mijn tuin is er een met lelijk “onkruid”. Waar komt die naam nu eigenlijk vandaan? Ik ga ervan uit dat er vroeger wel een markt gecreëerd is, van een of ander producent om een mooi groen gazon te krijgen. En wat voor een markt! Je moet je gras maaien met een grasmachine, sproeien tegen het onkruid, korrels leggen tegen het mos en verticuteren, bemesten, bekalken, … Bedenk maar eens hoeveel mensen er hierdoor hun boternham verdienen en hoe de moderne mens dit is aangepraat met behulp van reclame. Het is al zover gekomen dat iemand die oog heeft voor de natuur en alles wat er in en rond leeft en hiervoor zijn tuin laat verwilderen, scheef aangekeken wordt omdat hij “zijn tuin niet onderhoud.” Bedenk dan ook maar eens hoeveel stress er bij de mensen gecreëerd wordt om te voldoen aan dat ideaal beeld. Elke week je gras maaien, sproeien bij droogte, zelfs als het niet mag, … om mee te doen met de massa. Als je het eens aan de bij, de vlinder, de merel, egel, … zou kunnen vragen, wie zou dan het liefst in een maagdelijk gazon leven?
Je raadt het antwoord vast.
Mijn studies van de laatste jaren, natuurgids, herborist maken me meer dan duidelijk dat er niet zoiets als “onkruid” bestaat. Het is enorm moeilijk om als herborist nog de juiste wilde kruiden te vinden omdat alles besproeid is en er minder en minder verschillende wilde planten zijn, mede door groene gazons en verbetonering. Ik vraag me af of mensen nog op dezelfde manier naar onkruid zouden kijken als ze zouden weten, welk een geneeskrachtige werking deze fantastiche planten wel bezitten en hoeveel meer geneeskracht er zit in wilde planten dan in de gekweekte. Ik in elk geval niet. Voor mij en mijn medecursisten staat de wegberm vol met een variëteit aan prachtige planten. En deze geneeskrachtige planten heb ik het liefst in mijn tuin, zodat ik niet te ver hoef te gaan om iets te maken dat mensen kan helpen.
Wat mij betreft, kijk eens naar de bijen, vlinders, egels, vogels, padden, kikkers, … in mijn tuin als je de neiging zou hebben om te denken dat er wel veel onkruid tussen mijn gras staat en vergelijk eens met de hoeveelheid en variatie aan dieren die je kan vinden in een maagdelijk groen gazon …
Share

Prachtig toch!

Gisterenavond nog even op pad. Onverwacht kruiste een uil ons pad. Ergens te verwachten dat dit dier vliegt over de velden. Wat ik echter niet verwachtte is dat ik bij thuiskomst net voor de deur een uil zag voorbijvliegen. Mijn nieuwsgierigheid was dermate getriggerd dat ik ondanks het feit dat ik niet weet over welke uil het gaat, toch wou weten wat die dieren eten. Als het een steenuil zou zijn, eet deze behalve muizen toch ook veel waarvan ik het niet vermoedde, waaronder, regenwormen, slakken, vleermuizen, vogels, padden, kikkers, …
Onze paddenoverzet heeft dus zeker zijn invloed op het leven in de buurt net als het feit dat er minder gesproeid wordt en meer mensen stoppen met het leggen van slakkenkorrels en gif.
Of hoe een kleine actie: het redden van padden, kikkers en salamanders meer invloed heeft op de omgeving dan je verwacht.
Ik ben in ieder geval in de wolken met deze nieuw ontdekte bewoner. Mijn katten daarentegen, hou ik nu liever ’s nachts binnen, maar of zij dat ook willen …

Share

Die ene

Gisterenavond. Muizenissen in mijn hoofd. Alleen wandelen in het bos. Geest vrijmaken. Alleen met de geluiden, geuren, beelden, … Een muis die plots het pad overloopt, een vogel die wegvliegt, eenden die opvliegen van het water, een vogel die fluit, … En dan … De ontmoeting met een boom. Diameter meer dan een meter. Ik kijk omhoog. Er komt geen einde aan. Groot, maar klein als je met sequoia’s vergelijkt. Hij is een van de weinige gelukkigen die een beetje ouder mogen worden. Een geluk dat niet velen meer gegeven is. Ik kijk, ruik, snuif de geuren, de verdediging van bomen en planten tegen indringers, de geuren die een positieve invloed hebben op onze gezondheid, ons gemoed. Ik zie dat ondanks de droogte in het bos geen verdroogde planten staan. De beken staan droog, maar de planten worden beschermd door de koelte en schaduw van het bos. Ik voel de kracht van het bos, kijk naar de pracht van vormen en kleuren, geniet van de stilte die niet echt stil is, maar o zo ontspannend. Ik hou niet van mensenmassa’s alhoewel ik graag tussen mensen ben, maar ik hou ook van de rust die het bos uitstraalt. Ik ben blij dat ik een plaatsje, een momentje gevonden heb waar ik even alleen kan zijn. Alleen, maar met zovelen om me heen. De bomen met hun verhaal. Wat zouden ze allemaal al niet meegemaakt hebben? Hoeveel mensen en dieren zijn hier al gepasseerd? Hoeveel hebben ze voorzien van koelte en schaduw? Hoeveel wolken hebben ze al gemaakt? Hoeveel zuurstof hebben ze al geproduceerd?
Ik denk en ik geniet van de kleine, meest waardevolle dingen om me heen. Ik geniet, van het leven, van alles wat leeft.
Share

Waarom moet het altijd moeilijk of ingewikkeld zijn?

Als je een verwarmingssysteem hebt, die directe warmte geeft en waarbij je niet kan werken met een thermostaat, dan kan de verwarming voor heel wat onderlinge discussies leiden. Of het nu gaat over een werkruimte of thuis. Veel hangt af van het warmtegevoel wat bij de meeste mensen wel eens verschilt ook afhankelijk van hoe je je voelt: een beetje moe, ziek, misschien heb je al enige tijd stilgezeten of heb je net gesport. De eenvoudigste manier om deze discussies te vermijden is het hangen van een thermometer, zodat je zelf de omgevingstemperatuur kan waarnemen. Spreek een normale temperatuur af bv. 20°C en je zal zien. Discussies zullen verminderen tot zelfs stoppen en je energierekening zou wel eens kunnen dalen. Wat dan weer goed is voor je uitgaven en natuurlijk ook voor het milieu, want je hoeft minder energie te verbruiken. Bij ons helpt het in ieder geval.

Share

Ontdekkingen in mijn onbesproeide tuin

Als je goed kijkt en al jaren je best gedaan hebt om je tuin ecologischer te maken, dan merk je steeds meer en meer op en wordt de diversiteit aan dieren in de tuin groter.
Zo zag ik onlangs een klein bruin vogeltje met rode staart (Zwarte roodstaart) op de oprit op de steentjes pikken. Toen ik beter keek, zag ik dat hij of zij mieren aan het opeten was. Er zitten veel mieren in de tuin en nu dus ook een Zwarte roodstaart.
Toen onlangs de stapel snoeihout die al geruime tijd op ons gazon lag, verwerkt werd, bleken onderaan een pad en een kikker zich schuil te houden. Hun schuilplaats op het gras werd afgebroken, maar er werd een nieuwe gemaakt in de siertuin met de dikke takken die niet verhakseld konden worden. De takken kunnen nu rustig verteren en vele diertjes kunnen schuilen. De slakken zullen dus ten gepasten tijde verwijderd worden.
En als je dan ook nog ziet dat bij schemerdonker elke avond een vleermuis de hele tijd over je tuintje ziet vliegen, dan weet je dat ook voor deze dieren meer eten is bij ons dan bij de buren …

Share

Nachtelijk tumult in het kippenhok

1u ’s nachts. De kippen maken veel lawaai. Ze zijn in pure paniek. Tijd dus om op zoek te gaan wat hen zo bang maakt. Een nachtelijke bezoeker in het kippenhok, je zou van minder bang worden. Mijnheer of mevrouw egel was waarschijnlijk op zoek naar een lekker eitje of kuikentje. Misschien werden onze kippen wel gebeten. Na de kippen terug in hun hok te zetten, werd er nog even in het hok verlicht. De paniek hield op. Ze wisten dat de indringer er niet meer was. Het deurtje ging dicht en ze konden rustig verder slapen. De resultaten van het slagveld waren deze morgen nog te zien. Een tuin vol pluimen. Vanaf nu gaat ’s avonds het deurtje dicht en ’s morgens weer open. De egels zijn uit hun winterslaap. Op zoek in onze tuin j-naar slakken en andere insecten. Ziezo, slakkenkorrels, check. Niet nodig in onze tuin, de natuur doet zelf zijn werk. En de lijster en egel vinden hun weg vanzelf. Eerst hadden we een massa aan slakken door het verhakseld hout , maar nu komt er een natuurlijk evenwicht: een beetje slakken, een beetje, egels, een beetje lijsters en merels. 

Share

Sociale permacultuur

Wie denkt aan permacultuur, denkt vooral aan alternatieve manier van tuinieren: voedselbos, …
Maar er bestaat ook zoiets als sociale permacultuur. Gebaseerd op het feit dat een diversiteit van mensen nodig is en dat we de wereld beter kunnen helpen als we samen werken, ieder met zijn of haar gaven en gebreken. Een eerste stap is natuurlijk met elkaar in contact komen en hoe kan dat beter dan kennismaken met de buurt.
Dankzij een vriendin, kwam ik te weten dat er gevelbankjes bestaan en dat zij er zich eentje heeft aangeschaft. Een gevelbankje is vooral bedoeld om te plaatsen aan de voorgevel van een rijwoning. Het bankje is gemakkelijk op te zetten en af te breken. Mensen vinden terug connectie met elkaar en kunnen ideeën uitwisselen al dan niet over het mooier en groener maken van de wereld. Wie meer wil weten, kan dit vinden door op onderstaande link te klikken.

http://www.gevelbank.be/

Share

Aquaponics

Een gecombineerd kringloopsysteem als voedselleverancier op kleine oppervlakte. Wat houdt dit eigenlijk in? Op een eenvoudige manier uitgelegd werkt het als volgt: Op de bodem heb je een aquarium en daarboven heb je aarde waarop je groenten kweekt. Het water van het aquarium wordt gezuiverd en gefilterd doordat het uit het aquarium op de aarde wordt gesproeid of verneveld. Het water bevat dan weer de afvalstoffen van de vissen die gebruikt worden als voedsel voor de planten. Zowel de vissen als de groenten kunnen gegeten worden en op die manier kan er een stap vooruit gezet worden naar zelfvoorzienigheid. Een knap systeem, maar voor mij toch nog enkele stappen te ver. Anderzijds zijn er mensen die er echt mee bezig zijn. De koploper blijkt dan ook nog eens in België te wonen 

 

https://www.demorgen.be/economie/grootste-aquaponics-boerderij-van-europa-ligt-op-dak-in-anderlecht-b195eb67/

Share