Aanpassingen voor het klimaat zullen de belastingen doen verhogen, slecht zijn voor onze economie, … versus mijn visie

Als ik de laatste weken de kranten bekijk en lees wat de politiek ons wil doen geloven, dan moet ik eerlijk bekennen dat ik enorm teleurgesteld ben in het gemis aan creativiteit van onze beleidsvoerders. Als ingenieur is het mijn dagdagelijkse taak om op een creatieve manier om te gaan met “problemen” of noem het eerder opportuniteiten. Door de jaren heen werden de uitdagingen alleen maar groter, er moest meer kunnen, op kortere termijn en met een kleiner budget. Wat meermaals een onmogelijke taak leek, bleek achteraf weer tot een goed einde gebracht te zijn.
Eigenlijk zie ik ons land of de wereld als een groot bedrijf dat nu als nieuwe target gekregen heeft om alles uit de kan te halen om de opwarming van de aarde te stoppen. Hiervoor zou in een bedrijf een projectleider aangesteld worden die binnen de vooropgestelde budgetten en termijn een project tot een goed einde zou brengen. Je zou het kunnen zien als een investering met een return of investment van een zeer korte termijn.
Waarom moeten alle maatregelen zoveel geld kosten? Waarom niet aan alle bedrijven en sectoren de vraag stellen wat zij kunnen doen om hun ecologische voetafdruk te vermijden? Ik ben er zeker van dat iedereen wel op ideeën kan komen die effect hebben en misschien zelfs in het voordeel zijn van het bedrijf. Met 11 miljoen mensen in België, heb je minstens 11 miljoen ideeën, sommige dubbel, maar zeker en vast heel interessante.
Terwijl er steeds in oplossingen als hernieuwbare energie gedacht wordt, mis ik de het zoeken naar het beperken van energie. Door bv minder afval te produceren (algemeen afval wordt verbrand), reclameverlichting van winkels doven na sluitingstijd, straatverlichting te verminderen na bepaalde uren (is deels al zo, maar zou nog minder kunnen als ik kijk naar andere landen). TV-koks zouden kunnen koken met seizoensgebonden streekproducten en ook vegetarische alternatieven aanbieden. Minder verkoopbare groenten en fruit (wegens verkeerde grootte of vorm) zouden goedkoper kunnen verkocht worden in plaats van weggegooid. Producten waarvan gekend is dat ze zorgen voor massale ontbossing kunnen geweerd worden of er kan opzoek gegaan worden naar een duurzamer alternatief (en zeker voor zorgen dat ze niet gepromoot worden) de lijst zou sowieso kenbaar moeten gemaakt worden. Producten die apart te koop aangeboden worden, zouden in koppelverkoop niet samen verpakt mogen worden. Het teveel aan verpakking zou moeten ontmoedigd worden. Openbaar vervoer kan gratis en het netwerk kan uitgebreider. De bussen zouden elektrische kunnen rijden. Korter woon-werkafstand zou gestimuleerd kunnen worden, reclame zou kunnen gebruikt worden voor het promoten van duurzame oplossingen. Alle geproduceerde producten (non-food) zouden recycleerbaar moeten worden en een degelijke minimum termijn van duurzaamheid zou opgelegd moeten worden (afhankelijk van het product (veel hoger dan het nu is)). Leerkrachten kunnen bij het bepalen van het aan te schaffen “schoolgerief” opteren voor schriften en mappen in recycleerbaar materiaal. Er zou kunnen gestopt worden met het kappen van bomen, braakliggende grond zou moeten beplant worden (mag met groenbemester), muren begroeid, …
Dus moet actie ondernemen voor het klimaat zo pijnlijk zijn als er wordt beweerd? Ik ben er zeker van dat dat niet nodig is, als ze het maar willen zien.

1

Bereikte mensen
0

Betrokkenheidsacties
Share

Plastiek afval

Weer een stap vooruit en een mogelijkheid om je omgeving te verbeteren, zonder dat het je iets kost integendeel, als je je eigen tas meeneemt heb je op het einde van de rit minder afval en dus ook minder kosten… 🙂

Share

Kleine stapjes, kleine veranderingen

Je leven veranderen is niet evident. Je maakt deel uit van een omgeving: gezin, werk, vrienden, … Meermaals heb ik ondervonden dat het enige dat je echt kan veranderen je eigen gedrag is. Vandaar dat ik beslist heb voor mezelf om te stoppen met snoepen en het drinken van frisdrank. Het laatste zou niet meer zo’n grote stap meer zijn vermits ik al enkele jaren gestopt ben met het drinken van cola – iets waarvan ik meerdere glazen/blikjes per dag dronk. Nu drink ik enkel nog frisdrank als ik weg ga. En ook dat kan ik minderen. Verminderen om te snoepen is een moeilijkere opgave voor mij, alhoewel het al twee dagen gelukt is. Maar ooit heb ik geleerd dat voordat iets een gewoonte wordt je het minstens zes weken moet volhouden. We zullen zien dus. Als ik nu zin krijg om iets te snoepen, neem ik een stuk fruit.
Is het milieu hierbij gebaat? Zeker wel, reken maar. 1 verpakking per dag en dat 365 dagen. (en meestal blijft het niet bij 1 verpakking). Als je dan ook nog eens weet dat dit afval verbrand wordt, er energie nodig is voor de productie van de snoep en de verpakking, en dat de cacaobonen behoorlijk ver weg geproduceerd wordt … Dan weet je ook dat ik bespaar aan transport. Een klein stapje, dat een beetje moeite kost, maar ook persoonlijk ga ik er iets voor terugkrijgen: minder suikers in mijn lichaam en minder calorieën. Ik ben benieuwd naar het resultaat.
Het liefst van al had ik niets gezegd aan mijn omgeving omdat dan de druk te hoog wordt, maar ja, misschien inspireer ik iemand hierdoor en elke dag langer wachten om het jullie te vertellen, is weer een dag verloren.
Share

Hoop voor de toekomst

Het is de titel van een boek van Jane Goodall, een Engelse dame die zich al jaren bezig houdt met het bestuderen van chimpansees en hun lot. Verbijsterd las ik haar levensverhaal, enerzijds jaloers op de tijd die ze alleen doorbracht in de jungle bij de chimpansees, anderzijds ook met veel bewondering over het lef dat ze daarvoor nodig had. Bij het lezen van het boek wordt het me nog maar eens duidelijk wat voor een invloed een individu kan hebben op zijn of haar omgeving.
Alhoewel het boek gepubliceerd is in 2000, is het brandend actueel. Ze heeft 4 redenen tot hoop voor de toekomst:
“- het menselijk brein
– het herstellingsvermogen van de natuur
– de energie en het enthousiasme die bestaan of die kunnen worden opgewekt bij jonge mensen over heel de wereld
– de ontembare menselijke geest”
(Voor mee uitleg over wat ze hiermee precies bedoelt, verwijs ik graag naar haar boek)
En wonderbaarlijk zien we nu net het derde punt in onze omgeving … De jeugd die over de hele wereld opkomt voor hun toekomst.
En dit geeft me inderdaad hoop voor de toekomst.
Share

De bijbel van de permaculturist

Velen die mij kennen, weten dat ik met permacultuur bezig ben. Op mijn manier, op mijn tempo. Mijn medecursisten weten ook dat mijn eindwerk in het verlengde hiervan ligt (en nu jullie ook … ). Enkele weken geleden, was ik dan ook aangenaam verrast toen iemand me zei dat er een boek over voedselbossen was uitgekomen. Ze bracht het mee ter inzage. Ondanks het feit dat ik zoveel mogelijk de boeken die ik gebruik of lees uit de bibliotheek haal, twijfelde ik niet om het mij aan te schaffen. Een ideale naslagwerk als basis voor mijn eindwerk en inspiratie voor mijn eigen tuin. Stiekem had ik nog gedacht om het niet aan jullie voor te stellen, maar elke stap die jij of ik kunnen maken in de transitie naar een andere manier van leven met respect voor en in samenwerking met de natuur, kan niet snel genoeg gebeuren. Zorgen dat ons eten lokaal kan geteeld worden en hiervoor nog extra bomen en struiken moeten planten komt ons en ook de natuur ten goede. Bomen planten in plaats van kappen is de leuze! Het zal niet enkel van de politiek moeten komen, maar van ons allen.
Share

Sneeuw

Ik ben geen liefhebber van sneeuw, vooral niet als ik het verkeer moet trotseren. Zeker niet na vorig jaar toen ik in de kleine baantjes naar huis slipte, krampachtig een botsing met geparkeerde auto’s proberen te vermijden.
Toen ik deze morgen om brood ging en zag hoe de wagens het lastig hadden op de baan, kwam ik op het idee om te voet naar mijn werk te gaan. Met mijn wandelschoenen aan (hiermee heb je betere grip en het moet veilig blijven), ging ik op stap. Handtas, tas met boterhammen, fruit en mijn drinkbus, gingen mee. Onder mijn schoenen de krakende sneeuw, in de bomen enkele fluitende vogels, de stilte, een kort contact met plaatselijke bewoners en in de verte af en toe het geluid van enkele ziekenwagens. Koud was het niet, want na een uurtje was ik zelfs genoodzaakt om mijn jas een beetje open te zetten om af te kunnen koelen.
Ik voelde me binnenin aangenaam warm, ik dacht aan hoe ik als kind nog naar school geweest ben met sokken over mijn schoenen tegen het uitgleiden, hoe mensen vroeger zich heel dikwijls ver moesten verplaatsen te voet met de kar en aan hoe dokter Vogel in zijn boek aanraadt om elke morgen te beginnen met een ochtendwandeling voor je gezondheid.
Had ik de wagen genomen naar het werk, dan had ik in de file moeten staan en een massa aan uitlaatgassen in mijn omgeving gestuurd. Nu heb ik gezorgd voor mijn gezondheid door te bewegen. Ik voelde mij helder en superactief toen ik aankwam. Ik voelde heel goed dat ik gestapt had. Stappen in de sneeuw is duidelijk vermoeiender dan op wegen zonder sneeuw. Met veel voldoening kan ik zeggen dat ik heel blij ben over mijn gemaakte beslissing. En niet alleen herinneringen, maar ook enkele foto’s heb ik aan mijn ochtenwandeling overgehouden.
Share

Hier heb je lef voor nodig!

Enkele van mijn favoriete zelfstandigen nemen stappen om de wereld een beetje mooier te maken. Ze geven geen zakjes meer of vragen een kleine vergoeding voor een plastiek zakje opdat de klant zijn of haar eigen tas zou meebrengen. Hier is moed voor nodig, want niet alle reacties zijn even positief en klanten die niet meer komen, kunnen het gevolg zijn. Eigenlijk zou het anders moeten zijn, mensen die iets willen veranderen aan hun aankoopgewoontes en minder verpakking willen meebrengen, zullen mijns inziens blij zijn om te weten welke zelfstandige hiervoor open staat, want een zakje weigeren is voor sommigen toch nog steeds een grote stap.
Daarom zou ik mijn steentje bij willen dragen en samen met jullie een lijst opmaken van winkels en zelfstandigen waar je je eigen tas en bakjes of herbruikbare zakjes moet of kan meebrengen.
Deze winkels en handelaars krijgen van mij gratis reclame, want hun inspanning zorgt samen met de onze voor een transitie naar een betere wereld;

Share

Onbekend is onbemind

Terwijl we vroeger nooit de trein namen voor verdere verplaatsingen, was ik onlangs aangenaam verrast. We zouden een dagtrip Brugge doen. Toen ik vroeg of we met de auto of de trein gingen, werd het duidelijk dat we zeker de trein zouden nemen, er was geen twijfel aan: je hoeft in Brugge geen parkeerplaats te zoeken en bent op wandelafstand van waar je moet zijn, waren de argumenten die het hem deden. Geen files of kans op ongevallen, daar werd niet over gesproken, maar is ook mooi meegenomen. Mijn ecologische argumenten gelden niet voor iedereen, maar sinds we samen bewust de trein genomen hebben voor een dagtrip, is er toch iets blijven hangen nl. dat het best leuk en gemakkelijk is om de trein hiervoor te nemen. Vermits Rome niet in één dag gebouwd is, ben ik blij met elke positieve verandering, hoe klein ook. Of mijn argumenten nu doorslag gevend waren of niet …
Share

Liefde voor de natuur als onderdeel van de opvoeding

Als je natuurgids bent, kan je steeds weer op nieuwe plaatsen komen en nieuwe mensen leren kennen. Het is al een tijdje geleden – de vleermuizen zijn nu in winterslaap- toen ik gidste voor de nacht van de Vleermuis in Nazareth. Het is super om gezinnen met jonge kinderen te gidsen en hen de liefde voor de natuur bij te brengen. Wat me evenwel zeker charmeerde was de duidelijke insteek van de school, de natuur dichter bij de jeugd te brengen. Een groententuin zorgt ervoor dat kinderen in contact komen met de aarde en de bacterieën die er leven. Het bouwt weerstand op en geeft verbinding met de natuur. Als het kweken van de groenten dan ook nog biologisch zou gebeuren, kunnen deze kinderen doorgeven aan hun ouders dat groenten kweken ook kan zonder het gebruik van pesticiden en herbiciden. Of dit nu ook op deze school zo is, heb ik niet kunnen vragen als ook niet wat ze nog allemaal doen om het label eco-school te mogen ontvangen. In ieder geval vind ik dit initiatief al een goede start. De kinderen van vandaag zijn de leiders van morgen. Als zij voldoende verbinding hebben met de natuur, zullen ze hopelijk ook de goede keuzes maken. Kijk maar naar het jeugdige ondernemerschap van Boyan Slat. Dit neemt natuurlijk niet weg dat ook wij moeten stilstaan bij de keuzes die
we maken. Met vallen en opstaan, elke dag opnieuw.
Share

Voor de ene afval, voor de andere een schat

Hoe blij je soms kan zijn met iets dat iemand anders weg wil is soms onvoorstelbaar. Zo kreeg ik deze week een boek van 1988 van niemand minder dan dokter Vogel. Ik ben er geweldig blij mee, want er staan een heleboel tips in, uit de natuurgeneeskunde. Dit sluit natuurlijk volledig aan bij mijn herboristenstudies. Ondertussen heb ik er al een klein beetje in kunnen lezen en raar maar waar, benadrukt ook hij wandelen in de natuur als een cruciaal onderdeel van een goede gezondheid. Je ziet, wat dokters in Engeland beginnen voor te schrijven als medicijn was reeds 30 jaar geleden al gekend.
Het is dus zeker nuttig om voor je iets wenst weg te gooien eens te kijken of je er iemand anders een plezier mee kan doen.
Share